Bóstwa II

Cocijo - bóg deszczu, "Pan Błyskawicy". W panteonie bóstw Zapoteków zajmował najwyższe miejsce i z tej racji nadawano mu przydomek Pitao czyli Wielki. Wyobrażany często na glinianych urnach figuralnych, w masce, z wystającymi dolnymi kłami i rozdwojonym na końcu językiem węża.

Huehueteotl ("stary bóg") bóg ognia. Jedno z najdawniejszych bóstw mieszkańców Doliny Meksyku. Kult jego znano już w Copilco i Teotihuacanie. Wyobrażano go tam jako siedzącego starca z naczyniem na głowie. W Azteków H. znany był również jako Xiuhtecuhtli ("Pan turkusów"), z ptakiem ognistym na głowie oraz płytką turkusową z wizerunkiem motyla - symbolem płomienia - na piersi.

Huitzilopochtli ("Koliber z Południa"), plemienny bóg Azteków, bóg słońca i wojny. W prawdzie Aztekowie mieli w swym panteonie odrębnego boga słońca - Tonatiuh, ale czcili słońce również w postaci H., który według legendy przywiódł ich do Doliny Meksyku. Ta częsta w religii Azteków wielopodmiotowość bogów wyraziła się także w kulcie H. Wg jednego z mitów był on jakoTezcatlipocą Niebieskim (Południa) synem twórczej pary bogów Ometecutli i Omecithuatl, wg innego, związanego z watkami solarnymi, urodziła go Coatlicue w momencie, gdy Księżyc i Gwazdy, również jej dzieci, chciały zabić matkę nie wierząc w jej opowieści o cudownym poczęciu H.  wyskoczył z łona Coatlicue uzbrojony w promień słońca i zabił wrogie rodzeństwo. Wg wierzeń Azteków H. odtwarzał codziennie to wydarzenie, wyłaniając się co rano z łona bogini ziemi. Aby jednak nie zawiodły go siły w tym pojedynku bogów, decydującym o dalszym istnieniu świata, należało mu stale dostarczać w ofierze "drogocenny napój" bogów, "chalchiuatl" - krew zabijanych w tym celu ludzi.  

Hunab Ku, twórca świata i najwyższe bóstwo w religii Majów. Oddalony od spraw codziennego życia, odgrywał niewielką rolę w wierzeniach ludowych. Za jego wcielenie uchodził bóg Oxlahun Ti Ku, uważany za boga nieba. Małżonką H. była bogini Ix Azal Uoh, synem bóg Itzamna.